Düşününce Seni

Kitaptan bir alıntı…
Rüyaya Giriş…
Sevgiliye Mektup

Düşününce Seni

Ezeli sırları ne sen bilirsin, ne de ben?
Bu muammayı ne sen okuyabilirsin, ne de ben?
Perde ardında, sen, ben dedikodusu var amma…
Perde kalktı mı; ne sen kalırsın, ne de ben.

                                                         Ömer HAYYAM

Düşününce seni, savrulup giden hayallerim geliyor aklıma. Düşününce seni, yaşamın kıyısında dolaşmalarım geliyor aklıma. Hem de hiç korkmadan, gülümseyerek hatırlıyorum tüm yaşananları. Düşününce seni, daha bir cesaretli oluyorum, daha bir cengâver kesiliyorum olayların karşısında.

Benzetemiyorum seni tek bir şeye. Bir sır çantası gibisin. Ne zaman açmaya çalışsam, bir yanım seninle sırlanıyor, yok oluyor sonsuzlukta. Bir keskin bıçak gibisin, seni her elime aldığımda kesilen parmağım değil, yüreğim oluyor. Bir damla kan pıhtısı gibisin güzelim, ne zaman “Boş ver!” desem, o kan pıhtısı kurtarıyor amansız zorlu hastalıklardan beni.

Ne zaman düşünmesem seni, yaşam öylesine sıradan geçiyor ki  şikâyet bile etmiyorum, keza sıradan gelen hayata  alıştım be güzelim. Ne zaman seni düşünmesem, yaşamın kavgasında koşturuyorum yani para kazanıyorum. Ne zaman seni düşünmesem kendimi unutuyorum, yok oluyorum benim dışında olan insanların sorunları arasında. Ne zaman seni düşünmesem uykularım çok güzel. Çünkü kusmuşumdur gökyüzüne öfkemi ve umudumu. Gün ağardığında, başımı yastığa koyduğumda, unutmuş olan benliğim aklıma gelmez, rahat ve umursamaz yatarım. Sabah hiç düşünmem “Niye ve kime yoruldum?” diye. Yine başkası için yorulmuşumdur. Çünkü ne sen, ne de sana ulaşmak için mücadele eden benliğim vardır sonunda.

Ne zaman düşünsem seni, uykularım haram bana. Gözlerimi kapattığımda sen belirirsin gözbebeğimde. Seni yaşar, seni izler, seni arzular, seni sarar her saniye. Sorular sorarım kendime cevabı bende saklı olan. Ama cevaplarım senden yana hep bana düşman. “Gözleri umuda bakar mı?” diye düşler kurarım. Umudun sonunda hep kendimi görürüm. Çünkü benim umudum hep senden yana. Tüm çıkış kapılarım sana açılır, tüm pencerelerim güneş diye seni buyur eder yüreğime. Yine ne zaman seni düşünsem korkarım, titrerim. Bilirim, insanoğlu aşka, sevdaya aç yaşar. Ya bu açlığının canı çekerse ve gözlerine biri bakıp (Bilirim, kimse bakamaz, benim sana baktığım gibi ama ya sana öyle gelirse?) tenine de biri dokunursa… (Bilirim, kimse dokunamaz senin tenine dokunduğum gibi) Çünkü tenin, tenimdir sımsıcak dokunuşlarımla. Ama ya dokunduğunda aldanırsan, yani ya öyle sanırsan… Bak, yine ürperdi yüreğim. Yine seni kaybetme korkusu sardı bedenimi. Şunu da bilirim güzelim, insanoğlu aç olmaya görsün; bir kuru ekmek bile gözüne dünyanın en güzel yemeği gibi görünür. İşte o zaman haram geceler başlar. Kendimi sararım sana olan tüm hasretim ve özlemimle; ta ki ruhum durulana kadar.

Soner KOŞAN