Kuran-ı Kerimde Geçen Erkek İsimleri

Adem: Allah’ın yarattığı ilk insan, insan soyunun atası ve ilk peygamberi. 2. Adam. 3. İyi, temiz kimse. Adem (a.s.) ilk insan ve ilk isimlendirilen varlık. Kur’an’da Hz. Adem’in 25 yerde ismi geçer.

Ahmed: 1. Çok, en çok övülmüş, methedilmiş. Kur’an-ı Kerim’de Saf suresinin 2. ayetinde: Hz.İsa, İsrailoğullarına: “…adı Ahmed olan peygamberi de müjdeleyici olarak geldim” şeklinde geçen isimlendirme ile Peygamberimizin isimlerinden birisi olarak anıldı ve kullanılmaya başlandı.- Türk dil kuralı açısından “d/t” olarak kullanılır. Ahmed-i Muhtar, Hz. Muhammed (s.a.s).

Aziz: 1. Muhterem, sayın. 2. Sevgili. 3. Veli, evliya, ermiş. 4. Az bulunur. 5. Allah’ın izzetli kıldığı, mü’min.

Baran: Yağmur

Burak: Hz. Muhammed’in Miraç’a çıkarken bindiği binek

Emin: 1. Korkusuz kimse 2. Emniyette olan 3. İnanan, güvenen 4. İnanılır, güvenilir 5. Şüpheye düşmeyen, kesin olarak bilen

Emir: 1. Bir topluluğun, bir kentin başı 2. Büyük bir hanedana ait kimse 3. Peygamberimizin soyundan gelen kişi

Emre: Aşık, dost, Beylerbeyi, Büyük erkek kardeş

Ensar: 1. Yardımcılar, koruyucular 2. Medine’ye göçle Mekkeli gçmenlere yardım eden kişi, Medineli müminlere verilen isim.

Erva: 1. Çok güzel genç 2. Çok cesur ve yiğit kişi

Eyüb: 1. Sabırlı 2. Dönen, pişman olan, günahlarına tövbe eden anlamına gelir. Kur’an’da ismi geçen peygamberlerden. Güzel sabır sahibi Allah’ın sınavına güzellikle sabredip ödül ve güzellike ulaşmıştır.

Furkan: Hakkı, batıldan, doğruyu yanlıştan ayırma, tefrik. Kur’an-ı Kerim’de Bakara suresinde geçmektedir.

Şuara :Kuranda sure ismi. Şair kelimesinin cemidir yani çoğludur. Şaiirler manasına gelmektedir.

Tarık: Sabah yıldızı, zühre, venüs, yol. Kur’an-ı Kerim’in 86.Suresi’nin adıdır.Mekke döneminde inmiştir. 17 âyettir.

Yasin: Kur’an-ı Kerim’in 36. suresinin başlangıcı. Asıl manası bilinmemekle beraber, “Ey insan, Ey Seyyid” gibi çeşitli manalar çıkarılmıştır.